Υπάρχουν τρεις κύριοι τύποι: 

-Βασικοκυτταρικό (BCC)

-Ακανθοκυτταρικό (SCC)

-Μελάνωμα 

Το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα (BCC) αναπτύσσεται αργά και μπορεί να βλάψει τους ιστούς γύρω από αυτό, αλλά είναι απίθανο να εξαπλωθεί σε απομακρυσμένες περιοχές ή να οδηγήσει στο θάνατο. Συχνά εμφανίζεται ως ανώδυνη ανυψωμένη περιοχή του δέρματος, που μπορεί να είναι λαμπερή με ένα μικρά αγγεία να τρέχουν  στην επιφάνεια της  ή μπορεί να παρουσιαστεί ως υπερυψωμένο ογκίδιο με έλκος.

Ο καρκίνος των πλακωδών κυττάρων (ακανθοκυτταρικό, SCC) είναι πιο πιθανό να εξαπλωθεί. Συνήθως παρουσιάζεται ως ένα σκληρό εξόγκωμα με μία φολιδωτή κορυφή, αλλά μπορεί επίσης να σχηματίσει ένα έλκος.

Τα μελανώματα είναι  πιο επιθετικοί καρκίνοι. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν μια ελιά που έχει αλλάξει σε μέγεθος, στο σχήμα, στο χρώμα, έχει ακανόνιστα άκρα, έχει περισσότερα από ένα χρώματα, είναι ερεθισμένη ή αιμορραγεί.

Περισσότερο από 90% των περιπτώσεων προκαλούνται από την έκθεση στην υπεριώδη ηλιάκη ακτινοβολία. 

Η θεραπεία των μη μελανωτικών καρκίνων δέρματος (BCC,SCC)  είναι γενικά με χειρουργική αφαίρεση, αλλά μπορεί σπανιότερα να περιλαμβάνει ακτινοθεραπεία ή τοπικά φάρμακα όπως η φθοριοουρακίλη.Η θεραπεία του μελανώματος μπορεί να περιλαμβάνει κάποιο συνδυασμό από χειρουργική επέμβαση, χημειοθεραπεία, θεραπεία με ακτινοβολία, και στοχευμένη ανοσοθεραπεία. 

Σήμερα, η χειρουργική εκτομή αποτελεί τη πιο συχνή τακτική αντιμετώπισης των καρκίνων του δέρματος. 

Ο στόχος της πλαστικής χειρουργικής είναι η πλήρης εκτομή,  η λειτουργική καθώς και η αισθητική  αποκατάσταση.

Η επιλογή της αποκατάστασης  που ακολουθείται εξαρτάται από το μέγεθος και την τοποθεσία του προβλήματος. Η εκτομή και η αποκατάσταση των καρκίνων του δέρματος που εντοπίζονται στο πρόσωπο αποτελεί μια ιδιαίτερη πρόκληση λόγω της ύπαρξης ορατών και λειτουργικών ανατομικών δομών.

Όταν τα προβλήματα που παρουσιάζονται στο δέρμα είναι μικρά σε μέγεθος, τα περισσότερα μπορεί να αφαιρεθούν με μια απλή εκτομή όπου τα χείλη του τραύματος συγκλείνουν με την βοήθεια ραμμάτων  – κάτι που καταλήγει στη δημιουργία τη δημιουργία μιας γραμμικής ουλής στη περιοχή αυτή.

Μεγαλύτερες σε μέγεθος βλάβες  απαιτούν πολλές φορές  αποκατάσταση με δερματικά μοσχεύματα, τοπικούς ή περιοχικούς  κρημνούς ή  ελεύθερους  αγγειακούς κρημνούς σε μεγάλα ελλείμματα .